...خدایا مرا ببخــ ــــــ ــــــــ ـــــش اگر اینگــــ ـــ ــــــونه ام...

دلتنگی......حاضر!

غم........حاضر!

درد.......حاضر!

دوری.....حاضر!

عشقـ.........؟


بلندتر می خوانم......عشق...؟

باز هم نیامده

غیبت هایش از حد مجازش دیریست که گذشته

اخراجش می کنم!!!!

با آنکه نمی شود اما زندگی را ادامه می دهم...!

مشق هر شبتان همین باشد

 

نکته های کوچک زندگی

مهم نیست چه سنی داری هنگام سلام کردن مادرت را در آغوش بگیر.
اگر کسی تو
را پشت خط گذاشت تا به تلفن دیگری پاسخ دهد تلفن را قطع کن.
هیچوقت به کسی که غم سنگینی دارد نگو ” می دانم چه حالی داری ” چون در واقع نمی دانی.
یادت باشد گاهی اوقات بدست نیاوردن آنچه می خواهی نوعی شانس
و اقبال است.

چقدر تماشای یک اپرای خوب شادی بخشه !

لذت بردم مخصوصا وقتی فهمیدم شخصیت کلیدی اپرا ایرانیه (رامین کریملو)

The phantom of the opera at the Royal Albert Hall

2011

تو دوستِ خوبِ منی و من چقدر بدم كه گاهی ازت غافل میشم.
بارها بهت خیانت كردم و مرتكب لغزش شدم،‌ اما هر دفعه كه بی‌پناه و شرمسار برگشتم در كمال ناباوری دیدم ... تو هنوز هم همونجایی، ‌سرِ قرارمون و به همون مهربونی همیشگی .
وقتی كه سرگرم جذابیت‌های زندگی شدم،‌بذار بگم كه ازت غافل شدم و جذبِ دلمشغولی‌هام ... امّا خیلی زود اونا به یه سراب مبدل شدن و باز من تو را یافتم.
راستشو بگو از دستِ من خسته نشدی؟! آخه مگه صبرت چقدهِ؟! چند بار باید منو ببخشی؟ چقده باید شاهدِ خبط و خطاهام باشی؟! پس من كی سرِ عقل میام؟! تا كی باید دیوونگی‌هامو تحمل كنی؟!
بذار اعتراف كنم كه توی تمام مدت عمرم دوستی مثِ تو ندیدم، همیشه با محبتات شرمسارم كردی، ‌هر وقت كه از عالم و آدم دلم شكست ... این نوازشهای تو بود كه با سرانگشتانِ محبت‌آمیز و معجزه‌گرت، قلب و روحم رو التیام بخشید. هر وقت كه با روی شرمسار و خجل برگشتم تو رو هومنجا دیدم، همونجای همیشگی كه میعادگاه من و توست.
تو دوستِ خوبِ منی و من چقدر بدم كه گاهی ازت غافل میشم.
بارها بهت خیانت كردم و مرتكب لغزش شدم،‌ اما هر دفعه كه بی‌پناه و شرمسار برگشتم در كمال ناباوری دیدم ... تو هنوز هم همونجایی، ‌سرِ قرارمون و به همون مهربونی همیشگی .
وقتی كه سرگرم جذابیت‌های زندگی شدم،‌بذار بگم كه ازت غافل شدم و جذبِ دلمشغولی‌هام ... امّا خیلی زود اونا به یه سراب مبدل شدن و باز من تو را یافتم.
راستشو بگو از دستِ من خسته نشدی؟! آخه مگه صبرت چقدهِ؟! چند بار باید منو ببخشی؟ چقده باید شاهدِ خبط و خطاهام باشی؟! پس من كی سرِ عقل میام؟! تا كی باید دیوونگی‌هامو تحمل كنی؟!
بذار اعتراف كنم كه توی تمام مدت عمرم دوستی مثِ تو ندیدم، همیشه با محبتات شرمسارم كردی، ‌هر وقت كه از عالم و آدم دلم شكست ... این نوازشهای تو بود كه با سرانگشتانِ محبت‌آمیز و معجزه‌گرت، قلب و روحم رو التیام بخشید. هر وقت كه با روی شرمسار و خجل برگشتم تو رو هومنجا دیدم، همونجای همیشگی كه میعادگاه من و توست.
خوشحالم كه حداقل با همه بدی‌هام هنوز هم محل قرارمون یادمِ ... آدرسشو از بَرَم ببین اینه ... قلبِ من همیشه قرارگاه من و توست،‌ تو خوبِ من، تو بهترین دوستم .... تو ای مهربونِ من و ای خدا.... میدونی كه من دوست دارم یكی!!! چون این عدد برازندة توست،‌چون كه تكی و یه دونه‌ای ای خدای مهربون من...!
خوشحالم كه حداقل با همه بدی‌هام هنوز هم محل قرارمون یادمِ ... آدرسشو از بَرَم ببین اینه ... قلبِ من همیشه قرارگاه من و توست،‌ تو خوبِ من، تو بهترین دوستم .... تو ای مهربونِ من و ای خدا.... میدونی كه من دوست دارم یكی!!! چون این عدد برازندة توست،‌چون كه تكی و یه دونه‌ای ای خدای مهربون من...!

ببین غمگین،

ببین دلتنگ دیدارم...

ببین خوابم نمی آید

بیدارم...

نگفتم تاکنون،

اما

کنون بشنو:

تورا بیش از همه کس دوست می دارم .

هـــــــوا...

           هـــــــوای غــــــ ـــــــــــ ـــــــــــم است

هــــــوا...

هـــــوای دلتنگــــــ ــــــی ست

هــــــوا..

            هـــــوای بغــــ ـــ ــــ ــ ــــ ــــض هـای نشکستــــه است

هــــــوا...

هــــــوای دل مـــ ــــ ـــن است

هــــــوا...

            هــــــوای فـاصلــــ ـــ ـــــ ـــــ ـــ ــه است

هــــــوا...

هــــوای دور بـــــــودن هـا ست

هــــــوا...

            هــــــوای نبــــــــ ــــــ ــــــــــــــ ــــــــــــ ــــــــودن تــوست

هـــــوا...

همــان هـــــــوای ســــــــــردی ست

کـه بــارش ایـن بــــاران اسفنـــــــــــدی هـم

                                           دو نفــــره اش نکـــــــــــــــــــرد

آری...

همیـــن بــاران را مـی گـویــــم

همیـــن بـــاران کـه بـــــوی نمنــــــــــاک بهـارانـه اش

                      بـوی نفــــس هـای تــــــــو را بـه یـــــادم می آورد

آه...

دلــــم بدجـــور تنگـــــــــــــــ است

آن قـــدر کـه خـاطــــــره ی هـر کوچــــــه بـاغ

       خفــــه ام کـــرده است

دلــــــم از نبــــــــــــــودنت پـــر است

                  آن قــدر کـه اضافــــه اش از چشمــــــانـم مـی چکــــــد

و بـارانـــی مـی شـــود و

مـی بـارد بر سقـف لحظـــه هـای تنهـــــــــــایـی ام

                          و مــــن از پشـــت پنجـــــــره هـای بـارانــــی ام

دختـــرکـی  را مـی بینــــــــم

کـه در دالان هـای تنگــــــــــــــــــــ دل کـوچــکش

از دوری مـــرغ عشــــــــــــقش

                                     تمــــــام کـــوچـه بــاغ هـا را

                         زیــر بـــاران چشمــــــان منتظــــــــــــــــــــــــرش

یـک نفـــــــره

بـا یـــــــــــــــــــــــــاد او

                             قـــــــــــــــدم مـی زنــد!

 من مى آيم ، تو مى روى

 

كات ، دوباره مى گيريم

.

.

.

و سالهاست اين صحنه تكرار مى شود

معلم:وقتی می گوییم

"دانش آموزان کلاس تکلیف های خود را با میل انجام میدهند"

"میل"در این جمله چه نوع کلمه ای است؟

دانش آموز:اجازه!حرف اضافه!